Aangemaakte reacties
-
Berichten
-
@wim-v6
Klopt helemaal. Dat was ook de uiteindelijke vaststelling. Het probleem was dat het euvel niet kon uitgelezen worden omdat er geen registratie was én dat het niet reproduceerbaar was. De bobine moet er blijkbaar helemaal door vooraleer je met zekerheid weet dat zij de oorzaak is (denk ik). Het zal wel een beetje lijken op het zoeken naar een brom in een amplifier… Wat het vermogen betreft, blijf ik vinden dat het koppel van de vierde versnelling niet helemaal in overeenstemming is met het vermogen. Acceleratie vertraagt behoorlijk. Misschien denk ik nog te ouderwets, vanuit de optiek dat vroeger 1 tot 4 effectief “versnellingen” waren en 5 de “overdrive”. Dat was wel het geval met onze vorige (Astra 1,7 diesel).We hadden nog wat vakantiedagen over en zijn eens bij een andere garagist langs geweest. Uiteraard – hoe kon het ook anders – had de Meriva weer zijn tandartshouding (geen pijn meer vanaf het betreden van de wachtzaal). Andere garagist maakt er een ruime testrit mee omdat er geen enkele foutmelding uitgelezen wordt en komt – zonder dat we vooraf ook maar iéts hadden gezegd – tot de conclusie dat het misschien wel eens aan de benzine kon liggen.
Maar vrijdag gaf de Meriva plots zijn geheim prijs door na 26 km autoweg en het nemen van de afrit op drie poten te gaan draaien. Meteen dezelfde waarschuwing: oranje lampje motormanagement en TC die wordt uitgeschakeld. Zaterdag Meriva naar de garage en het vervangertje dat klaarstond was een Merivabasisje uit 2006. Eindelijk nog eens wat rijplezier en hopend op onherstelbare schade, want dat ouwe knarretje, dàt vonden we nog eens een leuk bakje.
Helaas. Vanmiddag was onze Meriva al hersteld. Nieuwe ontstekingsmodule (plus nog wat andere addenda zoals ontstekingskaarsen, dichtingen) erin en het probleem dat al maanden aansleepte is opgelost. Hopelijk kraai ik niet te vroeg victorie, maar de schokkerigheid is er volledig uit (het lag dus niet aan de benzine), de trekkracht en de lamlendigheid – zeker in vergelijking met dat oudere model – blijft wel ergeren, maar na maanden van onzekerheid zijn we al tevreden dat we voor iets minder dan 400 euri misschien terug wat zekerheid in het leven hebben. Niet goedkoop, maar voor niets gaat de zon op. Als we een week kunnen rijden zonder dat TC zichzelf uitschakelt, dan zullen we een gat in de lucht springen. Een Meriva-hand is gauw gevuld, maar de andere hand heeft wel de hele tijd naar iets anders uitgekeken…Meriva is één week – tijdens onze vakantie – bij de garagist ter observatie gebleven. Hij heeft er tot mijn verbazing maar 24 km mee gereden en de eindconclusie was nog steeds dat het aan de benzine lag. Eén keer “fout” getankt… Nu ja, dat is ondertussen meer dan 2500 km geleden. Hij heeft een drukventiel vervangen en daarmee zou het probleem van de baan moeten zijn. GEWEEST zijn. Meteen had ik het gevoel dat het niet goed zat. Meriva deed als welkomstgroet wat schokkerig. Misschien had het iets langere stilstaan er wat mee te maken. Welnee, na precies 49 km deed het aloude euvel zich weer voor: schokken, beven, automatisch uitschakelen van traction control. Met heimwee denk je dan terug aan die goeie ouwe Kadett GT/E, die precies 40 jaar geleden wél betrouwbaar was… zonder al die elektronische knoeiboel. Ik weet dus écht niet wat we nu nog moeten verzinnen om die Meriva betrouwbaar te krijgen. Slechts één gevoel overheerst nu: die maandagauto (ach, je kunt het niet eens een auto meer noemen) vliegt er zo snel mogelijk uit. We hadden voor onze vakantieweek een Opel gereserveerd, maar ter plaatse was daar iets fout mee (toevallig) en kregen we een andere voorgeschoteld met bijna evenveel ruimte, maar van een ander merk. Een hele week rijplezier en ongeveer tweederde van het Merivaverbruik… Na bijna 30 jaar Opel ga je dan wel eens twijfelen.
Van harte dank voor het snelle antwoord, Stefan. Ik was na de adviezen (nu ja) van mijn garagist toch wat aan hem gaan twijfelen en ben ondertussen aan het uitkijken naar een “second opinion”. Heel waarschijnlijk kan dat de oorzaak wel zijn, maar dan heb ik daar toch nog één vraag bij: hoe komt het dat het horterig gedrag zich facultatief voordoet en niet reproduceerbaar is? Bedoel ik mee: het is niet vanaf een bepaald toerental of na een bepaald aantal kilometers of bij bepaalde weersomstandigheden dat de Meriva plots denkt dat hij Elvis Presley moet gaan imiteren. Het moment waarop is onvoorspelbaar. Ik begrijp wel dat die eventuele vervuiling voor een verstoord mengsel zorgt, maar het ontgaat me enigszins dat dit zich dan niet regelmatiger manifesteert. Feit is wel dat àls het begint, hij het tot thuis volhoudt en de ochtend nadien gewoon doet alsof er niets aan de hand is. Slecht karakter, maar misschien toch ergens wel een goed hart?
